Oj, viasna, oj, viasna!
Za dušu ty milej, –
Z taboj dola jasna,
Z taboj žyć viesialej!
Jak źjaviłasia ty,
Les inačaj šumić,
Uzłažyŭšy łisty,
Jak pan, dumny staić.
Ty zialonaj travoj
Skryła čornu ziamlu
I pryzvała saboj
Usich k pracy, k žyćciu.
Homan ptušak-piajuch
Ljecca ŭ vušy tvaje,
Na žalejcy pastuch
Hałasista piaje.
Čuć zaniaŭsia uschod
Nieba jasnaj zaroj,
Pre na pole narod
Z baranoj i sachoj;
Pracavitaj rukoj
Zasiavaje šnurok...
Oj, radzi, Boža moj,
Na paciechu chlabok!
A dalej pahladzi, –
Tam dziaŭčatki stajać,
I ź dziavočaj hrudzi
Pieśni hromka laciać.
Adnym słovam, kruhom,
Viasna, prava tvajo!
Ź ciabie dolu biarom
I sałodzim žyćcio.
Zaśviaci ž ty, viasna,
Svaim blaskam dla nas,
Kałi serca, duša –
Śpiać u čornieńki čas!
Zaśviaci, kałi my
Abłijomsia ślaźmi,
Razbudzi našy sny!
Dušu, serca vaźmi!
[1905–1907]
|
|
